“Ik wil naaister worden. Als naaister ga ik geld verdienen. Als ik gestudeerd heb, wordt mijn leven beter, en het leven van mijn ouders ook” zei Gracia toen ze 15 jaar was. Dankzij de ondersteuning van Somba Manya is ze nu afgestudeerd op de middelbaar school in Kimbanseke, een van de vele volkswijken in Kinshasa. Ze heeft een eigen naaiatelier en deelt mee in de kosten van het gezin. Haar moeder: “Ik ben blij dat mijn dochter naar school is gegaan. Ik heb zelf die kans niet gehad. Mijn vader overleed toen ik in de vijfde jaar van de basisschool was. Ik had niemand om me te helpen naar school gaan. Daarom kweek ik groenten. Het is een zwaar bestaan. Ik moet om vijf uur wakker worden om groenten te gaan plukken en naar de markt gaan om te verkopen. Ik ben blij dat mijn dochter nu naaister is. Als ik zelf de kans had gehad, was ik ook naaister geworden”.
Gracia: wij helpen kinderen naar school gaan
“Mijn vader is nu trots op me. Hij heeft gehuild bij de diploma uitreiking. Ik ben zelf blij dat ik de school heb afgemaakt. Ik krijg nu opdrachten om dingen te naaien zelfs van mensen die ik niet ken. Ik kan bv hemden naaien en vraag 15 dollar per stuk”. Met Germaine heeft de stichting Somba Manya een heel lang relatie. Wij komen in contact met haar op een avond in 2006. Zij was op de vlucht van haar ouderlijk huis. Haar vader sloeg haar. Zij kwam bij ons binnen om te schuilen met een mond vol bloed. Wij verzorgde haar en hoorde later dat zij niet naar school ging, net zoals haar vijf zussen. Wij zijn toen naar de vader gegaan, en boden aan om hem te helpen door schoolgeld voor zijn dochter betalen. Hij stemde toe. Germaine begon de naaischool. Zij kreeg 6 jaar later haar middelbaar diploma als naaister maar kon niet naaien. Er is in Congo een schrijnende gebrek aan materialen. Germaine bv had de naaischool afgemaakt zonder een naaimachine te hebben aangeraakt. Na de middelbaar school wilde Germaine doorstuderen om beter het naaivak te leren. Wij ondersteunde haar om naar de prestigieuze hogeschool Instituut Superieur des Arts et métiers (ISAM) in Kinshasa te gaan. Momenteel, in 2024, is Germaine gelukkig getrouwd en heeft drie kinderen. Ze heeft haar eigen naaiatelier en haar man werkt voor Unicef.
Germaine: Wij maken soms het verschil
Veel kinderen gaan niet naar school in Kinshasa. De hulp van Somba-Manya is natuurlijk maar een druppel op een gloeiende plaat. Vanuit de steun voor individuele kinderen zijn we in de jaren gegroeid naar de steun voor een school. GETARIS is een school met nu 100 leerlingen in een jonge buitenwijk van Kinshasa. Ons aanbod is dat wij voor de infrastructuur zorgen, terwijl de ouders de onderwijzers betalen. Na een opstart van drie jaar lijkt het dit schooljaar, 2023-2034, te gaan werken.
Schooltje: wij steunen een school
Jean Paulin was altijd een serieuse student sociale wetenschappen. Plotseling, in zijn eindexamenjaar, kregen wij te horen dat hij niet zou meedoen aan het examen. De situatie bij hem thuis was verslechterd en hij kon het examengeld niet bij elkaar krijgen. Met slechts 150 dollar konden wij net dat steuntje in de rug geven waardoor hij zijn examen kon afleggen...en met succes!
Jean Paulin Ndjondjo: Wij geven studenten een steuntje in de rug
Sarah woonde tot haar 14e bij haar gescheiden moeder samen met haar zus en broer. Ze ging af en toe naar school, maar meestal had haar moeder geen geld daarvoor. We ontmoetten Sarah toen ze naar Kinshasa kwam om voor haar al oude oma te zorgen. Somba-Manya besloot om voor haar een goede middelbare school te zoeken, die ze ijverig en vlot heeft afgemaakt vorig jaar. Sarah houdt van studeren. Ze wilde graag door naar de hogere hotelschool, waar ze eind 2023 is begonnen. Vanwege de vele files in Kinshasa, gaat ze elke dag om 6 uur op weg naar school, maar rond 15 uur is ze weer terug zodat ze nog voldoende tijd heeft samen met haar oma.
Sarah: Wij vervullen een stille wens